در دهه گذشته، فاضلاب‌های صنعتی به دلایل متعددی مورد توجه جدی قرار گرفته‌اند. ازجمله این دلایل می‌توان به وجود مواد و ترکیبات شیمیایی و سمی، خاصیت خورندگی بالا، خاصیت اسیدی و قلیایی زیاد و همچنین کاهش قابل توجه تعداد ارگانیسم‌های زنده در آنها اشاره کرد. آلاینده‌های موجود در پساب واحدهای صنعتی ازجمله دامداری‌ها ویژگی‌هایی دارند که تصفیه آنها بیش از فاضلاب‌های انسانی بر سلامت انسانها و محیط‌زیست و هم‌چنین چرخه اقتصادی کشور مؤثر است. ترکیبات آلی طبیعی و مصنوعی، نمک‌ها، ترکیبات اسیدی و قلیایی و هم‌چنین مواد معلق و کلوئیدی که در فاضلاب‌های صنعتی ازجمله دامداری‌ها یافت می شوند، سبب اختلال در سیستم تصفیه بیولوژیک می شوند. همچنین مواد شناور موجود در این پساب‌ها از نفوذ نور و اکسیژن به داخل آب ممانعت می‌کند و فعالیت فتوسنتز نیز دچار اختلال می‌شود. ترکیبات شیمیایی سمی مثل آفت‌کشها و علف‌کش ها همراه با فرآیند شست‌و‌شوی واحدها به فاضلاب وارد می‌شوند و از سوی دیگر ترکیبات مغذی موجود در پساب دامداری‌ها ازجمله ازت و فسفر در ایجاد اوتریفیکاسیون مؤثر هستند. مجموعه این عوامل سبب شده است تا بحث تصفیه پساب واحدهای تولیدی صنعتی که دامداری‌های بزرگ صنعتی نیز ازجمله آن می‌باشند و از نظر تأمین شرایط بهداشتی برای زندگی مردم به ویژه شهرک‌های مسکونی اطراف دامداری‌ها، حفظ شرایط سالم محیط‌زیست و بازیابی حجم عمده آب موجود در این پساب‌ها اهمیت روزافزونی پیدا می‌کند. لذا فاضلاب‌ها یکی از عوامل آلودگی محیط‌زیست هستند و باید آن‌ها را پالایش و تصفیه نمود. علاوه بر این موضوع کاربرد دوباره فاضلاب‌ها به علت نیاز روزافزون به آب، روز‌به‌روز بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد. به دلیل کم بودن و گرانی آب آشامیدنی، استفاده از فاضلاب‌های پالایش شده برای مصارف غیر خانگی مانند شست‌وشو و آبیاری در بخش دامداری اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند. البته باید یادآور شد که کاربرد فاضلاب‌های تصفیه شده برای مصرف‌های آشامیدنی به دلایل اقتصادی و روانی هنوز در جهان جنبه گسترده و عملی به خود نگرفته است درصورتی که استفاده دوباره از فاضلاب‌های تصفیه شده و فرستادن آن در شبکه شهری برای آبیاری فضاهای سبز و مصرف‌های صنعتی روزبه‌روز در نقاط بیشتری از جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد.‌