با توجه به گستردگی زمین‌های کشاورزی (16 میلیون هکتار در ایران)، جایگزینی کودهای زیستی و زیست مهارگرها با کودها و سموم شیمیایی، اثرات اقتصادی و زیست محیطی شگرفی خواهد داشت. در صورتی که بتوان روش مصرف آسان‌تری برای محصولات زیستی شرکت با تغییر فرمولاسیون ارائه داد، رغبت کشاورزان به این محصولات بیشتر می‌شود. به‌علاوه با ماندگاری طولانی‌تر برای انبارداری و تا رسیدن به دست مصرف کننده، افزایش مقاومت باکتری‌ها به شرایط نامساعد محیطی در مزارع و باغات و افزایش کارایی استفاده از باکتری‌ها، حمل و نقل بدون نگرانی از غیرفعال شدن باکتری‌ها، موجب افزایش بهره‌وری تولید، توزیع و اثربخشی کودهای زیستی و زیست‌مهارگرها می‌شود.

در سال‌های اخیر استفاده از کودهای زیستی و زیست مهارگرها با اقبال زیادی روبرو شده است. عرضه کودهای زیستی و زیست مهارگرهای با کیفیت و در عین حال انبارداری طولانی بخصوص در شرایط محیطی معمولی (غیرسرد)، از دغدغه‌های اصلی تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان می‌باشد. یکی از شیوه‌های بازارپسند، عرضه آن‌ها بر بستر حاملی است که قابل حل در آب است که ضمن محافظت از سلول باکتری از صدمات زیستی و غیرزیستی، به افزایش زنده‌مانی و بقاء آن‌ها کمک می‌کند. در این صورت، باکتری‌ها ماندگاری طولانی‌تری برای انبارداری تا رسیدن به دست مصرف کننده دارند. به‌علاوه، انکپسوله کردن سلول‌های باکتریایی مفید می‌تواند کارایی استفاده از آن‌ها را ارتقا دهد و به صورت پایدارتری جمعیت قابل قبولی از این باکتری‌های مفید را در معرض همزیستی با گیاهان قرار دهد. در روش انکپسولاسیون، سلول‌های باکتریایی در غشایی از جنس مواد غذایی مجاز به دام می‌افتند. این فرآیند یکی از روش‌های رهاسازی کنترل شده می‌باشد که کپسول حاصله را محتویات خود از شرایط نامساعد طبیعی (استرس‌های زیستی و غیرزیستی) همانند pH، دما، تابش نور خورشید، شوری و آلاینده‌ها محافظت می‌کند. استفاده از حامل‌های وتابل بویژه در حالت انکپسوله می‌تواند به عنوان منبع غذایی هم مورد استفاده سلول قرار گیرد و به بقاء طولانی‌تر آن‌ها در شرایط ذخیره‌سازی کمک می‌کند.