هدف از انجام این پروژه تحقیقاتی طراحی و ساخت سازه‌های آگزتیکی با قابلیت نسبت پواسون منفی و صفر است. امروزه استنت‌هایی با نسبت پواسون منفی با قابلیت انبساط شعاعی بالا مورد توجه مهندسان پزشکی قرار گرفته‌اند. این استنت‌ها در هنگام قرار گرفتن بر دیواره شریان خونی، برخلاف استنت‌های رایج دارای انبساط طولی تحت بارگذاری انبساطی شعاعی یکنواخت توسط بالون می‌باشند. این بدان معناست که استنت‌هایی با ساختار نسبت پواسون منفی می‌توانند با سطح بزرگ‌تری از رگ در تماس بوده و باعث کاهش گرفتی و افتادگی شریان شوند. این ساختارها همچنین از مشکلات رایج در فرآیند استنت­‌گذاری مانند کوتاه شدن آن جلوگیری می‌کنند. علاوه بر این، آگزتیک‌ها می‌توانند عملکرد مکانیکی استنت‌ها را بهبود بخشیده و احتمال شکستگی آن‌ها را کاهش دهند. همچنین، ممکن است پزشک برای برخی از رگ‌های نازک نیاز به استفاده از استنتی داشته که پس از باز شدن شعاعی هیچ تغییر اندازه طولی نداشته باشد (استنتی با نسبت پواسون منفی)، چرا که در غیر این صورت، تنش برشی ایجاد شده ناشی از تغییر شکل طولی استنت و رگ، ممکن ‌است باعث پارگی رگ‌ها شود. استنت‌های با نسبت پواسون صفر موجود در بازار محدودیت‌هایی در رسیدن به محدوده بازشدگی شعاعی 100 درصد را داشته و طراحی و توسعه استنت‌های جدیدی با نسبت پواسون منفی ضروری به نظر می‌رسد.

با مقدمه ذکر شده و بنا به مشکلات استنت‌های موجود در بازار جهانی و به‌خصوص بازار کشور، به استنت‌های جدید پلیمری با اندازه‌های هندسی مورد نیاز پزشک با نسبت پواسون صفر و منفی نیاز است.

بدین منظور پس از مطالعات مورد نیاز برروی استنت‌های آگزتیکی، چندین مدل استنت آگزتیکی- هیبریدی مختلف توسط نرم‌افزار‌های مختلف مانند سالیدورکس طراحی می‌شود. به‌منظور انتخاب بهترین مدل استنت آگزتیکی از میان مدل‌های موجود، عملکرد آن‌ها به‌دقت تحلیل‌شده و رفتار مکانیکی مدل‌های مختلف با استفاده از نرم‌افزار آباکوس و روش اجزای محدود برای بررسی تاثیر هندسه و جنس استنت بر عملکرد آن مورد بررسی قرار می‌گیرد. پس از شبیه‌سازی و مشاهده رفتار مکانیکی مدل‌های مختلف، عملکرد مکانیکی آن‌ها مورد مقایسه قرار گرفته و نتایج هرکدام بدست می‌آید. نتایج حاصل از روش المان محدود شامل مقدار نسبت پواسون، نحوه توزیع تنش برروی استنت، رگ و تغییرات قطر خارجی استنت و همچنین میزان هم­کرنش بودن المان­های مختلف برروی استنت مورد بررسی و تحلیل قرار می‌گیرد. درنهایت با مقایسه مقدار تنش توزیع‌شده بر رگ، تاثیر هندسه، جنس استنت و مقدار نسبت پواسون و میزان گرفتگی مجدد پس از استنت‌گذاری، نمونه اولیه از نظر هندسه، شکل سلول واحد و غیره مجددا طراحی‌شده و به‌منظور بهبود عملکرد مکانیکی تقویت می‎‌‌شود.