تجمع بار الکتریکی در سطح الیاف منسوجات به‌ویژه آن‌هایی که درصد بالایی از الیاف مصنوعی آب­گریز در ساختار خود دارند، ممکن است سبب ایجاد مشکلات زیادی گردد. در حین فرآیند تولید، الیاف و پارچه‌ها با سرعت زیاد کشیده می­‌شوند که منجر به اصطکاک زیاد ذرات در سطح پارچه می‌گردد و درنتیجه آن بار الکتریکی ایجاد می­‌شود. تولید الکتریسیته ساکن هم‌چنین ممکن است باعث شود پارچه­‌ها به سطوح مجاور بچسبند. ولتاژ تولید شده ممکن است به چندین ولت هم برسد که می‌­تواند گاها منجر به ایجاد شوک شدید در انسان شود. الیاف پلی­استر که در تولید چادر مشکی استفاده می­‌شود، ازجمله الیاف مصنوعی هستند که دارای کمترین میزان جذب رطوبت (04/0 درصد) می‌­باشند؛ بنابراین این پارچه‌­ها قابلیت بالایی در تولید الکتریسیته ساکن دارند. با استفاده از مواد آنتی­‌استاتیک تمایل سطوح به تجمع بارهای الکتریکی را می­‌توان کاهش ­داد. این مواد با ایجاد یک لایه آب‌دوست روی سطح پارچه منجر به افزایش هدایت بار سطحی برای خروج بارهای الکتریکی از پارچه می­‌شوند. ترکیبات مواد آنتی­‌استاتیک آب‌دوست و غالباً الکترولیت هستند. حفظ خصوصیات فرایند تکمیل ضدالکتریسیته ساکن پایدار در مقابل شست‌وشوهای مکرر، دشوار است. اساس این نوع تکمیل در فرآیندهای اصلاح شیمیایی، بر مبنای ایجاد اتصال عرضی حاوی گروه­‌های آب‌دوست می­‌باشد. معمولاً برای ساخت چنین ساختارهایی از واکنش پلی­‌آ‌مین­‌ها با پلی گلایکول­‌ها استفاده می‌­شود. این پلیمرها می­‌توانند قبل از کاربرد روی پارچه یا بعد از پد کردن به‌طور موضعی روی سطح الیاف تشکیل شوند. افزایش میزان آب‌دوستی در پلیمر نهایی منجر به خاصیت ضدالکتریسیته ساکن بیشتری می­‌گردد و در صورت جذب مقادیر زیاد رطوبت، لایه سطحی پلیمر نرم و در اثر سایش در هنگام شست‌وشو به سهولت حذف می­‌شود. از طرفی میزان اتصالات عرضی زیاد منجر به کاهش جذب رطوبت تورم و درنتیجه افت کارایی فرایند تکمیل ضدالکتریسیته ساکن می‌­گردد؛ بنابراین میزان بهینه در مورد آب‌دوستی مورد نیاز است. مواد بر پایه پلی هیدروکسی پلی آمین، پلی‌آلکلین و کوپلیمر پلی اکریلیک ازجمله مواد ضدالکتریسیته ساکن پایدار هستند. تکمیل­‌های آنتی­استاتیکی مورد استفاده بر سطح پارچه‌های پلی­استر، عمدتاً طبق سه دسته زیر تقسیم‌بندی می‌شوند:  

• مواد آنتی‌استاتیک یونی (کاتیونی، آنیونی) یا غیریونی: آنتی­‌استاتیک­‌های یونی شامل ترکیبات کاتیونی مثل نمک­‌های آمونیوم چهار ظرفیتی، فسفونیوم یا نمک‌های سولفونیوم و ترکیبات آنیونی مثل نمک­‌های سدیم سولفونات‌ها، فسفات‌ها و اسیدهای کربوکسیلیک و هم‌چنین استرهایی نظیر استرهای گلیسرول اسیدهای چرب و آمین­‌های درجه سوم می‌شود. بسیاری از آن‌ها مورد تأیید FDA هستند. آنتی استاتیک­‌های غیریونی معمولاً بر پایه پلی‌الیفین­‌ها هستند. مولکول­‌های آنتی‌استاتیک هر دو بخش آب‌دوست و آب‌گریز را دارند. قسمت آب‌گریز با پلیمر سازگار است و قسمت آب‌دوست در سطح گسترش می­‌یابد. قسمت آب‌دوست مولکو‌‌‌‌‌ل­‌های آنتی‌استاتیک می‌­تواند مولکول­‌های آب را از هوا جذب نماید. فیلم نازکی از رطوبت در سطح تشکیل می‌شود که باعث افزایش هدایت سطح الیاف می­‌شود. الکترون‌­ها به هوا انتقال می‌­یابند و اختلاف‌ پتانسیل تولید الکتریسیته ساکن از بین می­رود.

• مواد آنتی‌­استاتیک رسانا: پلیمرهای رسانا مانند پلی‌­آنیلین ذاتاً رسانا می‌­باشند. این دسته پلیمرها از کاربرد محدودی در پوشش‌دهی برخوردار هستند زیرا بسیاری از این مواد در هنگام پخت در دمای 149 درجه سانتی‌گراد هدایت الکتریکی خود را از دست می­‌دهند. به‌این‌دلیل کاربرد آن‌ها بسیار محدود است. ازآنجایی‌که پلی­‌ا‌ستر دارای گروه­ عاملی هیدروکسیل می‌­باشد می‌­توان آن را با گروه­‌های آمینه، نمک­‌های آب‌دوست و برخی افزودنی­‌های دیگر پیوند داد تا رسانایی سطح الیاف افزایش یابد و از تجمع بارهای سطحی در سطح پارچه جلوگیری شود. برخی از تکمیل­‌های آنتی‌استاتیک در سطح پارچه با استفاده از نمک‌های فلزی انجام می­‌شود. در سال­‌های اخیر فرایند تکمیل آنتی‌استاتیک با استفاده از فناوری نانو گزارش شده است. نانو ذرات اکسید روی (ZnO) و نانو ذرات اکسید قلع دوپ‌شده در نانو ذرات آنتی‌موان می­‌توانند خاصیت آنتی‌استاتیک در سطح پارچه ایجاد کنند و چون این مواد رسانای الکتریکی هستند، می­‌توانند به دفع مؤثر بارهای استاتیکی انباشته‌شده در سطح الیاف کمک نمایند.

• تکنیک پلاسما: از جدیدترین روش­‌هایی که برای آب‌دوستی سطح و ایجاد خاصیت آنتی­‌استاتیکی استفاده می­‌شود؛ می‌توان آب‌گریزی سطوح الیاف قرار می­‌گیرند. نتایج اجرای تکنیک پلاسما بر روی پارچه‌های پلی‌استر نشان می‌دهد که قرار گرفتن این نوع از پارچه‌ها در معرض پلاسما باعث افزایش آب‌دوستی، افزایش اکسیژن در لایه سطحی و زبری پلی‌استر می‌­شود، هم‌چنین این روش خاصیت ضد الکتریسیته ساکن، جذب مواد تکمیلی و رنگ‌پذیری با عمق و کیفیت بیشتری ایجاد خواهد نمود. خاصیت آنتی­‌استاتیک پارچه پلی‌استری با پلاسما در دمای پایین بهبود می­‌یابد. اصلاح پلاسما امکان بیشتری برای حفظ رطوبت و درنتیجه افزایش انتقال بار استاتیکی فراهم می­‌کند. طی اعمال فرایند پلاسمای سرد روی پارچه پلی‌استر، خواص آنتی‌استاتیکی بر سطح پارچه ایجاد می‌­شود. از طرفی پلاسما بار منفی بر سطح پارچه پلی‌استر ایجاد می­‌کند و ازآنجایی‌که ذرات گردوغبار نیز دارای بار منفی هستند پس در این حالت دافعه بین پارچه و ذرات گردوغبار پدید می­‌آید.                                                                          با بررسی نتایج به‌دست‌آمده از فرایند تکمیل آنتی‌استاتیک توسط اصلاح شیمیایی و پلاسما، مشخص شد که هر دو خاصیت آنتی‌استاتیکی را به دست می­‌آورند، اما مقادیر بازیابی رطوبت در این دو متفاوت است که این امر نشان می­‌دهد مکانیسم اصلاح پلاسما و ماده شیمیایی آنتی استاتیک در پارچه پلی استری یکسان نیست.