در یک نیروگاه تولید برق، طراحی اولیه و اجرای سیستم اعلام و اطفاء حریق در دهه 70 به‌صورت استاندارد انجام شده و مشاور طرح نیز اجرای سیستم فوق‌الذکر را مورد تائید قرار داده است؛ گزارش‌های دریافتی حاکی از آن است که دتکتورهای حرارتی و دودی سیستم اعلام و اطفای حریق کلیه بخش‏‌های نیروگاه در زمان تعمیرات دوره‏ای توسط پرسنل ایمنی چک شده و در صورت نیاز قطعات موردنظر تعویض شده‌‏اند ولی به‌روز‌رسانی صورت نپذیرفته است. سامانه اعلام و اطفاء حریق به تفکیک، دارای شرایط و وضعیت‌ زیر است:

• سامانه اعلام حریق شامل 126 دتکتور دمای ثابت⸲ 56 دتکتور حساس به افزایش دما⸲ 160 دتکتور دود یونیزاسیون⸲ 28 دتکتور دودی فوتوالکتریک⸲ 50 شستی اعلام حریق فضای باز⸲ 22 شستی تخلیه دستی فضای باز⸲ 39 آژیر اعلام حریق⸲ 16 زنگ اطفاء حریق⸲ 14 چراغ سردرب اطفاء حریق گازی⸲ 16 عدد سلکتور اطفاء حریق⸲ 20 کنترل پنل اطفاء حریق⸲ 10 میمیک پنل⸲ 46 کنترل پنل محلی و 5 کنترل پنل اصلی است؛ علاوه بر موارد ذکر شده حدود 3500 متر کابل 5/1*2 و کاندوئیت گرم سایز 16 نیز وجود دارد.
• سیستم اطفاء حریق گازی شامل سیستم اطفاء حریق بر پایه گاز Co2 می‌باشد.
• سیستم اطفاء حریق آبی شامل سیستم‌های واترمیست⸲ اسپرینکلر و هیدرانت خشک است.

سیستم آشکار‌ساز (دتکتور) شامل چهار نوع آشکار‌ساز عادی بوده که به تفکیک به آن‌ها اشاره می‌شود.

• آشکارسازهای یونیزاسیون به‌وسیله سطوح رادیواکتیویته به ذرات دود معلق در هوا حساسیت نشان می‌دهند و نسبت به سایر آشکارساز‌های نقطه‌ای حساسیت بیشتری دارند⸲ عمر مفید آن‌ها 10 سال بوده و لازم است هرسال با جریان هوای یونیزه شستشو داده شوند.
• آشکار‌ساز‌های دودی فوتو‌الکتریک به‌وسیله جریان‌های نوری و لیزری، ذرات معلق را رؤیت می‌کنند و نسبتاً کمترین حساسیت را به دود دارند⸲ عمر مفید آن‌ها 15 سال می‌باشد و الزامی است که هر سال با جریان هوا شستشو داده شوند.
• آشکارساز‌‌های دمای ثابت در رنج مشخصی از دما فعال می‌شوند و نسبتاً بیشترین حساسیت را به دمای مشخصه دارند⸲ عمر مفید آن‌ها 15 سال می‌باشد و لازم است هر سال با الکل شستشو داده شوند.
• آشکار‌ساز‌های دمای افزایشی در اثر نرخ افزایش دمای نامتعارف فعال می‌شوند و نسبتاً کمترین حساسیت به حریق را دارند⸲ عمر مفید آن‌ها 15 سال می‌باشد و باید هر سال با الکل شستشو داده شوند.

باید اشاره داشت که سیستم فعال در مجموعه توان سازگاری با نرم‌افزارهای مانیتورینگ و کنترلی را ندارد. سیستم اعلام حریق نیروگاه‌ها به علت گستردگی محیطی و تفاوت در حساسیت‌های محیطی حاکم بر مناطق مختلف، به سیستم اعلام و اطفاء حریق آدرس‌پذیر و قابل‌برنامه‌ریزی نیاز دارد که این امر در استاندارد‌های بالادستی از قبیل NFPA 72 قابل اشاره است. توضیح 1: در سیستم‌های اعلام حریق آدرس‌پذیر هر تجهیز آدرس خاصی در پروتکل بستر سیستم دارد و دقیقاً منطقه تحت اشاره، قابلیت بررسی حریق احتمالی یا حتی ایراد ایجاد شده را دارد که این امر باعث کاهش مدت‌زمان اطفاء یا رفع نواقص خواهد شد. برای مثال در سالن WTP یا Water Treatment Planet که زیربنای آن 1600 متر است⸲ پیدا کردن حریق جزئی بین تجهیزات نصب‌شده کاری سخت و زمان‌بر است. در صورت وجود تجهیز آدرس‌پذیر، شعاع تشخیص حریق به 9 متر کاهش می‌یابد. توضیح 2: حساسیت در تجهیزات آدرس‌پذیر و قابل‌برنامه‌ریزی متغیر است و در چهار سطح قابلیت اجرا و برنامه‌ریزی دارد. مدیریت سیستم‌ اعلام حریق در نیروگاه‌ها در چهار سطح دسترسی صورت می‌گیرد:

• سطح کاربری اتاق کنترل: این سطح به‌وسیله نرم‌افزار مانیتورینگ و در بستر اینترانت در اتاق کنترل قابل‌مشاهده بوده و فرامین اعلام حریق و یا حتی نواقص و ایرادات به وجود آمده و حد آلودگی سطحی دتکتور قابل‌رؤیت است.
• سطح کاربری واحد آتش‌نشانی: کنترل‌پنل تکرار کننده در واحد مذکور نصب ‌شده و در صورت رؤیت ریسک حریق، فوراً این واحد به منطقه تحت پوشش اعزام می‌شوند.
• سطح کاربری تعمیرات و ابزار دقیق: کنترل پنل اصلی در این واحد نصب شده و امکانات بررسی آلودگی⸲ نواقص احتمالی⸲ قطعی یا عیوب تجهیزات در ریز‌ترین سطح قابل رؤیت و قابل رفع است.
• سطح کاربری مهندسی: در این سطح دسترسی به برنامه‌ریزی کلیه سطوح دیگر و تغییرات احتمالی در طرح اولیه قابل اجرا می‌باشد.