خلیج‌فارس به دلیل شرايط خاص، وضعیت نيمه‌بسته و داشتن منابع مهم بوم‌شناختی و گونه­ هاي حساس، از مناطق زيستي بسيار مهم در منطقه خاورميانه و حتي جهان به شمار مي‌رود. به­ منظور حفاظت از اين زیست‌بوم باارزش، شناسايي دقيق عوامل آلاينده و ميزان آن‌­ها و ه‌م­چنين حذف يا كاهش آلايند‌ه‌هاي ورودي به منطقه به اطلاعات دقيق نياز است تا در جهت برنامه‌­ريزي صحيح و اعمال مديريت مناسب مورد استفاده قرار گيرد. فلزات سنگين به دلیل سمي بودن، پايداري، عدم تجزيه زيستي، بزرگ‌نمايي، تجمع زيستي و نيز جذب آسان در گونه­‌هاي آبزي، مورد توجه بيش­تري قرار گرفته‌ند. ازآنجاکه این عناصر قابلیت تجزیه زیستی ندارند، افزایش غلظت آن­ها در محیط دریا می‌تواند زیان­‌هایی را برای سلامت موجودات زنده در پی داشته باشد. ماهی‌شیر (Scomberomorus commerson) از خانواده تن ماهیان (Scombridae) و از راسته Perciformes، یک ماهی شکارگر منطقه سطح­‌زی می‌باشد که از پراکندگی وسیعی در آب­‌های گرمسیری هند آرام برخوردار است و انتشار تقریباً جهانی دارد که در سراسر آب‌های مناطق ساحلی اقیانوس هند، آرام، دریای سرخ، شرق افریقا، دریای عرب، خلیج‌فارس، سواحل هند، آسیای جنوب ­شرقی، شمال چین، ژاپن، استرالیا و … مشاهده می‌شود و ازنظر اکولوژی در محدوده فلات قاره آب‌­های ساحلی کم­ عمق معمولاً در عمق­‌های 10 تا 70 متری دیده می­‌شود. هم­‌چنین در تمامی مناطق پراکندگی خود، از ماهیان مهم در صید تجاری، سنتی و تفریحی محسوب می‌گردد. ماهی شیر همانند تن ماهیان به دلیل تغذیه از ماهیان پلاژیک در بالای شبکه غذایی قرار می‌گیرد که آلودگی‌های زیست‌محیطی و برداشت بیش‌از حد سبب کاهش جمعیت آن­ها در سال‌های اخیر شده است. طبق آمار به‌دست‌آمده از موسسه تحقیقاتی شیلات ایران، میزان صید سالانه ماهی‌شیر در طی سال‌های 1388 تا 1392، از 7691 تن به 20137 تن در سال رسیده است. تجزیه‌وتحلیل‌های اخیر ژنتیکی ماهی‌شیر در منطقه دریایی ROPME خلیج‌فارس، دریای عمان و دریای عربی نشان داد که تنها یک ذخیره از ماهی‌شیر در تمام این مناطق دریایی وجود دارد که به دلیل آلودگی­‌های زیست‌محیطی و برداشت بیش‌از حد، جمعیت آن­ها در حال کاهش می‌باشد. در سال‌­های اخیر برای تأمین نیاز پروتئینی مردم به دلیل کمبود منابع آب شیرین و ذخایر آبزیان، روش پرورش ماهی در قفس در دریا رایج شده است. پرورش ماهیان در قفس، تکنولوژی نوینی است که معمولاً کم‌هزینه می‌باشد و به فضا، ادوات فیزیکی و سرمایه اولیه کم­تری نیاز دارد. از دیگر مزایای آن می­‌توان به برداشت سریع، آسان و ارائه آبزیانِ تازه به بازار اشاره کرد که به دلیل تازه‌بودن از قیمت بالاتری نیز برخوردارند. پرورش ماهيان دريايی بيش­ترين پتانسیل را براي افزايش توليد ماهی و فراهم كردن ذخيره غذايی دارا می‌­باشد. در اين راستا گونه‌­هاي جديد بيش­تري جهت آبزي­‌پروري معرفی گشته كه براي مصرف انسانی و فعاليت‌هاي تجاري مربوطه مفيد تشخيص داده شده‌اند. يكی از گونه‌هاي مهم، سی‌­باس آسيايی (Lates calcarifer) می‌باشد. گونه مذکور که تحت عنوان باراماندي (Baramundi) نيز شناخته می‌شود، از ماهيان آنادروموس می‌باشد كه قابليت سازگار شدن در هر دو محيط آب شور و شيرين را دارد. اين ماهی يک‌گونه يوري­هالين از خانواده Latidae است كه در بسياري از مناطق حاره و نيمه‌حاره، اقيانوس هند و اقيانوس اطلس پراكنده می‌­باشد. سی­باس به دلیل رشد سريع، تكثير آسان، تحمل شوري بالا و توانايی در پذيرش غذاي فرموله، از بهترين ماهيان پرورشی دنيا محسوب می­‌شود و وزن آن در مدت 5 ماه به بيش از 500 تا 600 گرم می‌­رسد كه مناسب بازار است. طبق گزارش FAO از كل توليد ماهيان دريايی، 70 هزار تن مربوط به ماهی سی‌­باس آسيايی است كه اين نكته بيانگر بازارپسندي اين ماهی در دنيا می‌باشد. در حال حاضر عدم وجود مولدین (اصلاح‌شده) مورد نیاز از محدودیت‌های عمده تأثیرگذار در پرورش این ماهی است و با توجه به این‌که هم‌اکنون بچه ماهی‌­های موردنیاز، از کشور استرالیا خریداری می­‌شوند انتقال بچه ماهی به کشور در سطح گسترده بسیار پرهزینه و با استرس می­‌باشد. سایر پرورش­‌دهندگان ماهی نیز برای ماندن در بازار اقدام به برنامه‌­های ضدتبلیغاتی علیه ماهی سی­‌باس پرورش‌یافته در قفس می‌­کنند، به­‌‌‌‌طور‌‌‌ی‌­که از طریق فضای مجازی شبکه‌­های اجتماعی اینترنتی، موارد غیرواقعی در رابطه با ارزش غذایی ماهی سی‌­باس و حساسیت آلودگی آن به فلزات سنگین مانند جیوه را مطرح کرده‌اند که این امر باعث گردیده است موارد فوق در قالب یک طرح تحقیقاتی بررسی شوند تا به­ طور قاطع بتوان پاسخگویی علمی و صحیحی را به موارد غیرواقعی ارائه نمود. به نظر می­‌رسد آبزیان پرورش‌یافته در قفس با جانمایی صحیح قفس‌ها در جاهای عاری از آلودگی بتوانند ارزش تغذیه‌­ای مشابه آبزیان وحشی داشته باشند و شاید آلودگی فلزات سنگین در آن­ها در سطح پایین­‌تری قرار داشته باشد، به‌همین دلیل چنین مطالعات و تحقیقاتی برای پیش‌برد صحیح اهداف مذکور و مقایسه ارزش تغذیه­‌ای بین آبزیان وحشی و پرورش‌یافته می تواند در توسعه اشاعه مصرف ماهی و جبران کمبود ذخایر مؤثر واقع شود.