از مهم‌ترین آلوده‌کننده‌های زیست‌محیطی، می‌توان به گازهاي گلخانه­‌اي به‌ویژه گاز CO₂، گازهاي اسیدی NOx، SO₂، ذرات معلق و پساب‌های صنعتی آلوده به فلزات سنگین اشاره کرد. دراین‌ارتباط کنوانسیون‌های متعددی ازجمله کنوانسیون کیوتو، ریو و نظایر آن‌ها تشکیل شده است. با توجه به این مسئله، صنعت کشور براي تأمین منافع ملی، سلامت جامعه و رعایت مقررات بین‌المللی، دامنه فعالیت‌های زیست‌محیطی خود را با هدف انجام اقدامات پیشگیرانه گسترش داده است. نیروگاه‌ها به‌عنوان یکی از مهم‌ترین بخش‌های صنعت، بیشترین میزان آلایندگی زیست‌محیطی را به همراه دارند که طیف گسترده‌ای از آلودگی‌های محیط‌زیست ازجمله هوا، آب، خاک و صوت را شامل می‌شوند. در این میان آلودگی هوای ناشی از نیروگاه‌ها نسبت به آلودگی‌های مذکور از اهمیت بیشتری برخوردار است. با توجه به اینکه جلوگیری از تولید آلودگی نسبت به دفع آلودگی به‌مراتب هزینه‌های کمتری دارد، استفاده از سیستم‌های کنترل و پایش گازهای خروجی از دودکش نیروگاه‌ها موردتوجه قرار گرفته است. این کنترل و پایش آلودگی به دو صورت انجام می‌گردد:

1. کنترل و پایش آلودگی‌های خروجی از دودکش‌ها به‌صورت پرتابل و مقطعی
2. کنترل و پایش آلودگی‌های خروجی از دودکش‌ها به‌صورت آنلاین و پیوسته

با استفاده از سیستم پایش آنلاین و پیوسته می‌توان به‌صورت لحظه‌ای و از راه دور میزان آلایندگی نیروگاه را پایش نمود و نیازی به مراجعه مستقیم کارشناسان به واحدها و اندازه‌گیری خروجی آن‌ها نیست (صرفه‌جویی در زمان و هزینه). با نصب سیستم‌های پایش آنلاین، صنایع ملزم می‌شوند در تمام ساعات شبانه‌روز استانداردهای خروجی دودکش‌ها را رعایت نمایند و در مواقع خرابی سیستم‌های کنترلی یا هنگام نقص در کارکرد تجهیزات، هشدار مربوطه را با ثبت دقیق مقدار پارامتر به اتوماسیون ارسال کنند تا نسبت به اصلاح و تعمیر آن اقدام گردد. سیستم‌های پايش آنلاین نیروگاه‌ها، جهت اندازه‌گیری گازهاي حاصل از احتراق در دودکش‌ها و با هدف كنترل احتراق و كنترل بار آلودگي، راه‌اندازی می‌شوند. این سيستم‌­ها، باید با در نظر گرفتن استانداردهاي بین‌المللی ساخته شوند و قابليت اندازه‌گیری flow rate، دما و فشار گازهاي حاصل از احتراق دودكش را داشته باشند. سیستم‌های پايش آنلاین بر روي دودكش واحدهای مختلفی از صنایع نصب می‌شوند و به‌طور مداوم غلظت گازهاي حاصل از احتراق (NO_x، CO₂، O₂، CO و SO_x) و نیز ذرات PM₁₀ و PM_2.5 را برحسب ppm و mg/  و gr/sec اندازه‌گیری می‌نماید و داده‌های حاصل را به‌صورت گرافيكي و متني در دسترس اپراتور قرار می‌دهد. همچنین این سیستم‌ها قابلیت ارتباط با سیستم‌های مختلف سازمان محیط‌زیست مانند سیستم پایش آب و پساب و فاضلاب را دارند. از روش‌هایی که دستگاه‌های موجود برای سنجش گازهای دودکش نیروگاه‌ها استفاده می‌کنند، می‌توان به دو روش Extractive و In Situ اشاره کرد. به‌طورکلی سیستم‌های اندازه‌گیری و پایش گازهای خروجی از دودکش‌ها از دو جهت بررسی می‌گردند:

1. کنترل بار آلودگی منتشرشده از صنایع به محیط (دیدگاه زیست‌محیطی)
2. کنترل احتراق و افزایش راندمان (کنترل سیستم‌های احتراقی که موجب بهینه‌شدن مصرف سوخت می‌گردد.)