باکتری مولد بیماری آتشک، Erwinia amylovora، از طریق مسدود کردن آوندها، باعث خشکیدگی سرشاخه و در مواردی کل درخت می‌شود. اولین گزارش از این بیماری در سال ۱۷۹۴ منتشر شد که نوع آسیب وارده به سیب و گلابی را در باغی در منطقه هودسون نیویورک تشریح می‌کرد. در سال ۱۹۹۸ ارزش افت محصول به خاطر آتشک در باغ‌های شمال غرب ایالات‌متحده بالغ‌بر ۶۸ میلیون دلار بود. در سال ۱۹۹۹ نیز خسارات شدیدی درنتیجه این بیماری به ۵۰۰۰۰۰ درخت میوه باغ‌های نیوزیلند، لبنان و ایتالیا گزارش شد. در بهار و تابستان ۲۰۰۳ نشانه‌هایی از آتشک در درختان به در ترکیه (Cydonia vulgaris cultivars Esme and Ekmek) مشاهده شد. بیماری به‌سرعت در همه مناطق گسترش یافت. تقریباً همه درختان(۸۰ تا ۱۰۰%) در منطقه ساکاریا با این بیماری درگیر شدند. علائم بیماری، سوختگی شدید برگ‌ها و ساقه و بدون علامت در میوه بود. ۲۸ سویه مختلف که همگی متعلق به خانواده Erwinia amylovora  بودند در نمونه‌های حاصل از این ‌همه‌گیری مشخص شدند. میزان کل خسارتی که این بیماری به باغات کشور ایران میزند مشخص نشده است. مسئولان میزان خسارت بیماری آتشک به تنه و محصولات درختان منطقه سده کاشان در سال ۱۳۹۳ را ۱۲۰میلیارد ریال برآورد و تأکید کردند: بر اساس آمار جهاد کشاورزی، ۸۰ هکتار از باغات این منطقه بیش از ۵۰ درصد آسیب ‌دیده است که در صورت عدم کنترل جدی این میزان خسارت تا سال آینده به ۱۰۰ درصد می‌رسد. امروزه کارآمدترین شیوه‌های کنترل، آنتی‌بیوتیک‌ها هستند که استفاده از آن‌ها تأثیر نامطلوبی بر محیط‌زیست دارد. با توجه به اینکه درمانی برای بیماری آتشک وجود ندارد، ممانعت از وقوع آن بهترین راه‌حل مدیریت بیماری آتشک می‌باشد، لذا نیاز به توسعه و جایگزینی روش‌های دیگر نظیر توسعه ارقام مقاوم و روش‌های کنترل زیستی می‌باشد. سابقه و روند شکل‌گیری و پیدایش بیماری آتشک در باغ‌های شرکت متقاضی به زمان احداث باغ برمی‌گردد. از آنجایی‌که بیماری آتشک اپیدمی گیاهی ملی و جهانی می‌باشد. شاید مکانی از مناطق مستعد برای احداث باغ در کشور را نتوان پیدا کرد که از هجوم عامل بیماری به آن منطقه مصون باشد. منبع آلودگی هر باغ، باغ‌های آلوده اطراف آن می‌باشد. ازجمله اقداماتی که متقاضی برای رفع نیاز خود انجام داده است، می‌توان به استفاده از راهکارهای نانوتکنولوژی مانند استفاده از نانو ذرات مس جهت کنترل جمعیت باکتری در باغ‌های میوه اشاره کرد که به دلیل سمی بودن بالای این مواد، به میوه و درختان خساراتی وارد شد. همچنین این روش امکان کنترل کامل آلودگی باکتریایی را در باغ نداشت. تاکنون روش‌های شیمیایی و بیولوژیکی زیادی برای مبارزه با این بیماری مورد آزمایش فرار گرفته است که هیچ‌یک از این روش‌ها به ‌صورت صددرصدی موفق به کنترل این بیماری در درختان به نشده است. در حال حاضر استفاده از واریته‌های مقاوم مؤثرترین راه جلوگیری از این بیماری است. اسپری مواد شیمیایی به دلیل پتانسیل سمیت و نیاز به زمان بحرانی اسپری، توصیه نمی‌شود. اسپری کردن مواد شیمیایی یک ‌راه پیشگیرانه است که باید قبل از بروز علائم آلودگی انجام گیرد زیرا بعد از بروز علائم اثر مواد شیمیایی کاهش می‌یابد. روش جایگزین شیمیایی، مبارزه بیولوژیک است که از آنتاگونیست‌های باکتری مثل Erwinia herbicola و برخی گونه‌های Pseudomonas علیه عامل بیماری آتشک استفاده می‌کنند. همچنین مطالعات نشان داده است باکتری agglomerans Pantoea آنتاگونیست عامل بیماری آتشک است که می‌تواند به‌طور مؤثری هم در شرایط آزمایشگاه و هم در شرایط محیط باغ خطر بیماری را به میزان ۴۰ تا ۵۰ درصد در برگ‌های گونه‌های مختلف به، سیب و گلابی کاهش داد. از سوی دیگر مشخص‌ شده است که گونه‌های وحشی سیب به بیماری مقاومت زیادی دارند و شاید شناخت و معرفی این دسته از صفات مقاومت برای افزایش مقاومت واریته‌های موجود بتواند در کاهش خسارات ناشی از بیماری مؤثر باشد. راهکارهای بیوتکنولوژیکی نظیر مهندسی ژنتیک ابزار پیشرویی برای غلبه بر مشکلات اصلاح نژاد به وجود آورده است. در ایتالیا، فرانسه، انگلستان و نیوزیلند برنامه‌های بین‌المللی متعددی روی اصلاح نژاد گونه‌های مقاوم به بیماری وجود دارد.