تا کنون تلاش‌های زیادی در راستای القای یک اثر تنظیم حرارتی به منسوجات اختصاص داده شده است. این اثر می‌تواند در حضور میکروکپسول‌های حاوی مواد تغییر فازی (PCM) به دست آید. مواد PCM انرژی را طی فرایند حرارتی جذب می‌کنند که هنگام تغییر فاز اتفاق می‌افتد و طی یک فرایند خنک‌کننده‌ی معکوس در محدوده تغییر فاز در محیط رها می‌کنند. یکی از رایج‌ترین PCMهای به‌کاربرده شده در ذخیره‌سازی انرژی حرارتی واکس پارافین است. به علت ظرفیت ذخیره‌سازی حرارت بالا، قابلیت دسترسی آسان و قیمت پایین واکس پارافین، این واکس به‌عنوان PCM به‌صورت گسترده به‌کاربرده می‌شود. این واکس به‌علت نقطه ذوب پایین نمی‌تواند مستقیماً درون منسوجات ترکیب شود، ازاین‌رو نیاز است که میکروکپسوله شوند. میکروکپسوله کردن PCM، آن‌ها را وارد پوسته‌های پلیمری کشسان و نازک می‌کند. ازاین‌رو PCMها می‌توانند درون پوسته از جامد به مایع و برعکس تغییر کنند. کاربرد PCMها به‌صورت میکروکپسول، درون منسوجاتی شامل لباس، پتو، ایزولاسیون، لباس‌های محافظ و … می‌باشد. تکنولوژی ترکیب PCMها درون منسوج برای بهبود عملکرد حرارتی آن‌ها، در اوایل دهه ۱۹۸۰ تحت برنامه تحقیقاتی ناسا رشد کرده است. با روش‌های شیمیایی و فیزیکی می‌توان به تولید میکروکپسول دست یافت. کاربرد برخی روش‌ها به قیمت بالای فرایند، امور تنظیمی و کاربرد حلال‌های آلی محدود می‌شود که برای سلامتی محیط‌زیست نگران‌کننده است. یک روش تولید میکروکپسول بر پایه پلیمریزاسیون رادیکال آزاد تعلیقی (سوسپانسیونی) برای در کپسول گذاردن PCM ها استوار است. این روش کپسول سازی PCM ها واقعاً ساده و ارزان‌قیمت و از نظر فنی آسان است. اگرچه میکروکپسول‌های PCM خاصیت تنظیم دما را به مواد می‌دهند، آن‌ها می‌توانند دیگر خواص مرتبط با راحتی را تحت تأثیر قرار دهند، به‌ویژه در مواقع کاربرد موضعی میکروکپسول‌ها باعث تغییرات شدیدی در خصوصیات سطحی مواد می‌شوند. میزان تغییر در این خواص به میزان ظرفیت میکروکپسول‌های PCM بستگی دارد. ازاین‌رو نیاز است خواص میکروکپسول‌های PCM قبل از کاربرد آن‌ها در لباس، بررسی و اندازه‌گیری شود.

میکروکپسول‌ها می‌توانند با عملیات چاپ، رنگرزی رمق کشی،تزریق کردن، اسپری کردن و پوشش دادن با ترکیب مستقیم روی لیف بدون تغییر بسیار زیاد رنگ و زیردست آن اعمال شوند.